Er zijn piramides in Egypte, er zijn er in Mexico, en dan zijn er die van Gisatos. Niet te vinden op een wereldkaart, maar vraag Sjoerd ernaar en hij zal je met twinkelende ogen vertellen dat ze bestaan. Sterker nog: hij bouwt ze zelf.

“Ik noem ze Gisatos,” zegt hij plechtig. Waarom die naam? Niemand weet het. Misschien is het een ingeving die hij na een avond stappen heeft bedacht. Wat we wel weten: zijn piramides zijn groots. Puntig. Mysterieus. En wederom gebouwd volgens zijn gepatenteerde aanpak — beginnen in het midden.

“De oude Egyptenaren deden het verkeerd,” beweert Sjoerd zonder blikken of blozen. “Al dat gedoe met stenen stapelen van onder naar boven… zó 3000 v. Chr.” Sjoerd, daarentegen, begint waar het spannend wordt: ergens halverwege, vlak bij de geheime grafkamer. Van daaruit werkt hij omhoog én omlaag, in een soort bouwkundige dans met de zwaartekracht.

Vraag je Sjoerd waarom hij dit doet, dan antwoordt hij: “Om later, als men mijn piramides ontdekt, te zeggen: ‘Wauw, deze vent snapte het écht.’”

En eerlijk? Dat doen we ook.